Do wygranej w pokerze prowadzą dwie drogi. Jedną z nich jest po prostu zebranie korzystnego układu w rozdaniu i dążenie do uzyskania z niego jak największych zysków. Druga z kolei jest bardziej ryzykowna i wymaga odpowiedniego zmysłu i wyczucia. Nie może być również nadużywana, gdyż jej rozpracowanie przez przeciwników prowadzi do klęski. Tą drogą jest blef. Niezwykle silne narzędzie w ręku pokerzysty, zarazem jednak stosowane często niewłaściwie. Głownie przez początkujących graczy, którzy próbują naśladować zagrania zawodowców z wielkich światowych turniejów.
Rodzaje blefów pokerowych
Pół-blef – występuje w sytuacji, w której gracz na chwilę obecną nie posiada korzystnego układu, ale wciąż ma szansę go skompletować. Wnosi więc stawki lub przebija rywali, licząc w pierwszej kolejności na to, że ci spasują. Jeśli tego nie zrobią, pokerzysta nadal zachowuje szanse na wygraną, jeśli tylko otrzyma korzystną dla siebie kartę. Najczęściej taka sytuacja ma miejsce w przypadku dobierania do koloru lub strita.
Czysty blef – zagranie, którego jedynym celem jest zmuszenie rywali do wyrzucenia swoich kart. W przypadku sprawdzenia, blefujący niemal na pewno przegra ze swoim słabym układem.
Jak i kiedy warto blefować?
1. Aby takie zagranie było skuteczne, trzeba odpowiednio rozeznać sytuację przy stole i przemyśleć dotychczasowe ruchy przeciwników w rozdaniu. Czasami nawet dosadna analiza może nie być trafiona, ale wyczucie odpowiedniego momentu znacznie zwiększa szansę na powodzenie.
2. Należy zwrócić uwagę na ilość graczy pozostających w danej rozgrywce. Łatwiej będzie blefować jednego rywala, niż robić to przeciwko większej grupie. Każdy przeciwnik powiększa bowiem szansę na sprawdzenie takiego zagrania i tym samym minimalizuje jego opłacalność.
„Nigdy nie wiedziałem dokładnie jak blefować w pokerze, teraz dzięki tej lekturze wiem już to co powinienem wiedzieć przed rozpoczęciem gry.” – gracz z forum vpoker.pl
3. Bardzo istotny jest wizerunek blefującego. Jeśli jego wcześniejsza gra była bardzo zachowawcza i rzadko angażował się w rozgrywkę, rywale mogą uznać, że jego obecność w rozdaniu jest oznaką siły. Często więc zrzucą swoje karty, obawiając się, że ich układ będzie niewystarczający. Zasada ta działa również w przypadku posiadania odmiennego wizerunku. Jeśli dany gracz został zapamiętany jako bardzo aktywny lub przyłapano go już na blefie, przeciwnicy chętniej będą sprawdzać i kolejne takie zagranie zazwyczaj się nie uda.
4. Szczególne znaczenie dla skuteczności blefu ma również pozycja przy stole. Łatwiej bowiem o podjęcie ryzyka w sytuacji, w której wszyscy już poczekali i tym samym nie okazali siły swojej ręki. Jeśli natomiast najpierw zastosują taktykę czekania, a później przebiją, dadzą mocny sygnał blefującemu do wycofania się z rozdania.
5. Warto także spojrzeć na ilość posiadanych żetonów. Pokerzysta, który ma ich mało nie powinien stosować blefu, zwłaszcza przeciwko posiadającym znacznie więcej. Niewielka ilość potrzebnych do dołożenia żetonów może zachęcić rywala do sprawdzenia i w efekcie wyeliminowania z gry blefującego. Dobrym pomysłem będzie za to blef „bogatszego” zastosowany względem gracza o skromniejszym dorobku. Taki przeciwnik, w obawie o swoje przetrwanie, często spasuje swoje karty.
